Een medisch kinderdagverblijf

Nederland kent ongeveer veertig medische kinderdagverblijven (MKD), die extra gespecialiseerde zorg en aandacht bieden aan kinderen tussen de nul en zes jaar. Het MKD Margriet zette voor KIDDO haar deuren open. De pedagogische medewerkers spreken vol respect en toewijding over hun jonge pupillen, maar willen de harde realiteit niet verbloemen: niet voor alle kinderen is een rooskleurige start weggelegd.

Het medisch kinderdagverblijf is een multifunctionele instelling voor (ortho)pedagogische en medische jeugdzorg. Zo luidt de officiële definitie van MKD Margriet. Hoewel de term medisch suggereert dat het gaat om zieke kinderen, ligt het accent vooral op pedagogische en psychische hulpvragen. De kinderen zijn aangemeld door Bureau Jeugdzorg, een instantie met de taak om ouders en kinderen naar de juiste, pedagogische hulpverlening door te verwijzen. Op MKD Margriet krijgt elk kind een persoonlijke behandeling. Een behandelcoördinator coacht de behandeling en is het aanspreekpunt voor de ouders. Alle specialistische hulp is in huis: pedagogen, psychologen, artsen, fysiotherapeuten, logopedisten, creatieve therapeuten en ouderbegeleiders. Het opleidingsniveau is hoog: een diploma Sociaal Pedagogische Hulpverlening of Pedagogiek/Psychologie is verplicht. Je kunt de kinderen die het MKD bezoeken in drie groepen verdelen.

1
Schoolkinderen:De grootste groep kinderen is tussen de twee en zes jaar. Zij komen met een speciaal busje naar het MKD voor een ‘schooldagje’. Tussen de lessen door krijgen zij therapie. De groepen zijn gemengd. Zo zijn er kinderen in de groep, die al op jonge leeftijd te maken kregen met traumatische ervaringen. Door geweld, verwaarlozing of misbruik raakte hun ontwikkeling in de knel. De veiligheid, om een vertrouwensband met ouders en leeftijdgenoten aan te gaan, ontbrak. ‘Onthecht’ is vaak de aanduiding voor deze kinderen. Ze zijn stil of juist heel druk, herkenbaar aan extreme uitingen. Ze kruipen meteen knuffelend op schoot bij onbekenden, isoleren zich, of slaan de aandacht ‘letterlijk’ van zich af. Ze kunnen zich voordoen als echte overlevers en lijken heel zelfstandig. Het is mooi om op jonge leeftijd zelfstandig te zijn, mits je de bijbehorende verantwoordelijkheid kunt dragen en het veilig is. Op vierjarige leeftijd met een scherp mes brood kunnen snijden en hete thee inschenken, kan verkeerd aflopen. Dan zijn er groepsgenootjes met een beperking, waarvan de oorzaak neurologisch of psychiatrisch is. Denk aan autistische kinderen. Ook voor hen is de samenleving niet overzichtelijk en is een structurele dagindeling (echt van moment tot moment) een handvat om hun leefomgeving, voetje voor voetje, te verkennen. Leuke activiteiten, zoals een sinterklaasfeest of schoolreisje, hoe leuk en belangrijk ook, brengen verwarring en onrust. Verandert bijvoorbeeld de gezamenlijke lunch aan tafel in een picknick in de dierentuin? Dan zijn er kinderen die niet naar huis lijken te kunnen gaan, voordat ze, volgens het dagelijkse ritueel, een broodje hebben gegeten. Begrijpelijk dus, dat de leidsters wekenlang tot in detail een festiviteit voorbereiden.

2
Ouders en zeer jonge kinderen met een specifieke hulpvraag: Naast de klasjes van half negen tot drie, kent het MKD twee andere groepsvormen. Eén daarvan richt zich in het bijzonder op kinderen tussen de 0 en 2 jaar. Door traumatische gebeurtenissen in het gezin zijn ouders en kinderen moeilijk of niet in staat met elkaar een warme vertrouwensband op te bouwen. Gedurende een maand of zes komen ouder(s) en kind samen naar het MKD. Ze krijgen tips voor de opvoeding en verzorging en nemen samen deel aan muzieklesjes, dans- en waterspelletjes. Door samen zowel praktisch als gezellig met elkaar bezig te zijn, kunnen ouders en kinderen hun contact herstellen en verstevigen.

3
Gezinnen met autistische kinderen: De laatste groep betreft autistische kinderen, en hun familieleden. Autisme is een term voor een zeer breed en complex gegeven. Zo zijn er kinderen, die al vanaf hun geboorte geen contact maken hun leefomgeving. Zij lijken in hun eigen wereldje te leven, dat voor de ouder niet eenvoudig te bereiken is. De therapie, die deze kinderen op het MKD krijgen, richt zich op het stimuleren van de ‘gewone’ ontwikkeling. Iemand aankijken, naar iemand luisteren, hallo en goedemorgen zeggen. Wanneer het kind in staat is een eenvoudig opdrachtje uit te voeren, is er werkelijk een mijlpaal gezet. Alle gezinsleden van een autistisch kind krijgen op het MKD extra informatie en begeleiding. Ouders komen samen in de oudergroep. Broers en zusjes treffen elkaar in de ‘brusjesgroep’. Dat laatste is heel belangrijk. Wat ervaart een jongen van acht jaar, als zijn broertje keer op keer een lego bouwwerk van tafel maait? Wat betekent het als je altijd stipt om zes uur moet eten, zodat je zusje de avond goed tegemoet gaat? Wat ervaart een jonge tiener als er niet te tornen valt aan die vaste dagindeling en spontaniteit bijna onmogelijk lijkt? Alledaagse dingen blijken knelpunten. Met hulp vanuit het MKD leert een gezin om te gaan met hindernissen.

bron: www.kiddo.net